Penting Ke Make Up Untuk Perempuan?

Bismillahirrahmanirrahim.

As salam semua! Hye! Malam ni ade 1 topik yg nak sy share dgn semua. Tetibe je terlintas kat otak ni haa. Hehe. Bab ni laju pulak, kalau esaimen, slow pulak hang Leha. Errrr. -.-' Okay2. Hmmm what am going to share is on 'Make Up'. Hampa semua mesti tau kan ape kebende tu. Tiap2 yang bergelar perempuan mestilah akan sentiasa nak nampak cantikkan? Bohongla kalau takde yang nak nampak cantik. Salah satu nak nampak cantik tu mestilah kenekan make up kan.  Haaa, tapi malangnye, percaya atau tak. Saya tak pernah ade bedak kompak, eye liner, and blusher. Sy cume ade lipstik je, tu pun kalau ade sale murah kat AVON. Hahaha. Sy mmg tak penah belaja pakai bende tu semua. Seriously. Penah org pakaikan tapi muka sy akan jadi merah2 kalau pakai bedak kompak dan blusher (pemerah pipi) tu. Allergic wooo :(

Sy ade eye shadow tapi tu mak sy yang bagi. Dari dip sy gune yang tu je sampai sekarang. Very bad right?  Huhuhu. Kalau ade event atau nak pegi mane2 tempat yang perlukan sy make up dan touch up muka ni, sy hanya pakai eye shadow kat mata dan krim muka Safi je tau. Haaa, mane pandai nak pakai yang lain2 tu :(

Sila gelakkan saya kalau kalian nak, oke. Sy terima :)

Bukan tak teringin nak ade barang2 make up tu semua tapi saya tahu kalau saya beli sekalipun, sy takkan pakai pun. Sebab bg saya ia melengahkan masa laaaa. As for example, kalau keluar ke pegi mane2 tempat ke, then kalau nak solat, kang susah kalau kene sapu make up tu dulu pastu baru boleh ambik wuduk then solat. Pastu nak kene make up lagi haaa. Hoiii, mmg tak ar. Membazir masa, tenaga dan duit je kan? Tu bg pendapat sy laaa. Untuk gadis2 yang mmg dah sebati dgn make up mungkin ade persepsi lain kan. 

For some people, maybe make up is a must. Nanti tak confident dengan diri sendiri ke, nampak pucat ke and so forth. But for me, actually make up tu penting jugak sebenarnya. Even lipstik je pun dah memandai kot. At least ade hihihihi. Ape pun yang lagi penting adalah hati. Make up lah setebal mana pun tapi kalau dari dalam hati kite ni kotor, make up pun jadi tak cantik tau. Wahhhh Leha! Pandai2 je hanggg. Betul la kan? Cantik di hati tu lagi penting. Kalau hati kite cantik, tak make up pun akan tetap nampak cantik pada muka. Kan? Renung-renungkan. Selamat Beramal. :)

Haaa, ni contoh2 barang2 make up untuk gegurl  :

C? Lisa tak make up pun tetap cantik kan? Memang dah cantik hihihi

EXACTLY WHAT WE SHOULD BE :)

credit to : Google Image

*Tiada kene mengena dengan yang hidup dan apalagi yang dah takde. Just for sharing.*

Thanks for reading. Keep reading oke? Wassalam. :')

Mencari Cinta Untuk ke Syurga

Sayang tak bermakna cinta. 

Cinta tak bermakna akan bersama. 

Sayang tak bermakna akan dibalas jua.

Cinta tak bermakna akan bahagia. 

Kadang-kadang sayang takkan hadir bersama cinta.

Sayang hadir bila kita mula menghargai.

Cinta pula hadir bila kita takut ditinggalkan.

Kadang-kadang sayang dan cinta mampu bawa derita.

Tapi diri ini akan sentiasa percaya akan perasaan sayang dan cinta. 

Tapi hanya bersebabkan Allah Sang Pencinta Sejati.

Diri ini yakin akan ketentuanNya. 

Yang akan memberikan sayang dan cinta seorang insan yang jua punya perasaan yang sama.

InshaAllah sayang dan cinta diri ni hanya padaMu. 

Pada yang layak untuk perasaan ini.

Mohon ditetapkan iman, dikuatkan hati, diberi sinar Ilahi.

SesungguhNya Dia Maha Pemberi.

*mencari cinta untuk ke syurga*

'' Inilah aku apa adanya. ''

Inilah aku apa adanya

Yang ingin membuatmu bahagia

Maafkan bila ku tak sempurna

Sesempurna cintaku padamu

Ini cintaku apa adanya

Yang ingin selalu di sampingmu

Ku tahu semua tiada yg sempurna

Di bawah kolong langit ini

Jalan kita masih panjang

Ku ingin kau selalu disini

Biar cinta kita tumbuh harum mewangi

Dan dunia menjadi saksinya

Untuk apa kita membuang-buang waktu

Dengan kata kata perpisahan

Demi cinta kita aku akan menjaga

Cinta kita yg telah kita bina

Walau hari terus berganti hari lagi

Cinta kita abadi selamanya

Jalan kita masih panjang

Ku ingin kau selalu disini

Biar cinta kita tumbuh harum mewangi

Dan dunia menjadi saksinya

Untuk apa kita membuang-buang waktu

Dengan kata kata perpisahan

Demi cinta kita aku akan menjaga

Cinta kita yg telah kita bina

Walau hari terus berganti hari lagi

Cinta kita abadi selamanya

*InshaAllah...*

Jodoh tu dari mana?

Bismillahirrahmanirrahim.

As salam eberibadi and eberiwan! Lame kan sy tak update belog nih. Sorilaa ye, sy tidak berpeluang nak on9 tambah2 sejak start semester baru ni, tiap2 minggu sy balik kg (Kelantan). Al maklumlah, kelas untuk sem ni cume 2 hari je, (Selasa & Rabu shj). Bestkan? Besttt tapi asyik pk nak blk kg jela hihihi. Kdg2 ase mcm student PJJ pulak heee. :D Actually, sy tak berape nak sehat lately ni. Kepala asyik sakit then perut asyik meragam je, maybe tersalah makan or something wrong in my stomach. Tadi baru je pegi PK (Pusat Kesihatan) kat kampus untuk jumpe Dr then ambik ubat. Mak ckp maybe sy tersalah mkn semalam huuu. Ni pun masih lg terasa sakitnye tp ok dari semalam laa. Alhamdulillah. 

Okayylaa kawan2, ape yang sy nak share kali ni mcm tajuk entry yg dah ade kt ats tu haa. Sukelaa tu kalau ckp psl jodoh kan? hewhewhew. Sy mmg suke ckp pasal jodoh tp tak bermakna sy gatal ke gedik ke or so whatever laaa. Sekadar berkongsi.:) Yela, sape taknak kawin kan? Haaa, mesti semua nak kan? kan? Mengaku je ;p Tapi tahu ke jodoh tu dari mane? Ade yg ckp jodoh tu dari keluarga, dari kawan2, dari diri sendiri (means cari sendiri), dari girlfriend, boyfriend dan macam2 lah! Mungkin ya, ade yang bertemu jodoh bile dikenalkan atau dikenen2kan family, kawan pada kawan ke, ade yg jumpe sendiri or yg dah lame couple ke, yg bercinta di muka buku ke, twitter ke.. and etc...Tapi secara mutlaknya, ia semua datang dari Allah s.w.t. Kite pun tahu kan jodoh, pertemuan, perpisahan, ajal, maut semuanya dah ditentukan olehNya di Luth Mahfuz lagi.. :D

Yang membezakan kite adalah cara kite bertemu dengan jodoh kite je sebenarnya. Mungkin jodoh kite dengan org yang dah lame kite kenal, yg baru kite kenal, dan mcm2 lglaa kan. Sebab semua tu dah ditentukan, kite hanya mampu berusaha dan berdoa agar ditemukan dan diringankan jodoh dengan seseorang yang terbaik buat kite. Kan? Haaa. Allah tu Maha Adil. Jika kite tunjukkan rasa cinta dan kasih syg kite pd Dia, inshaAllah Dia akan hantar org2 yang juga mencintai dan menyayangi Dia pd kite inshaAllah ameen. What you give, you get back right? Simple as that. Setiap org mesti ade kehendak masing2, sebagai contoh kite dah letakkan kriteria2 atau ciri2 suami atau isteri idaman hati yg kite nak. Bukan memilih tapi sebagai manusia, sudah lumrah msg2 ade pilihan sendirikan? 

Tapi kdg2 jugak kite tak pasti dengan pilihan kite sendiri. Kdg2 kite pk jodoh yg dicari sendiri adalah lebih baik sbb kite dah lebih kenal someone tu. Kdg2 kite pk jodoh dari ibu bapa adalah lebih berkat dan lebih menjamin kebahagiaan. Semuanya di tangan Allah, bukan di tangan kite yg hanya sebagai khalifahNya. Ape yang pasti, untuk mendapat yang terbaik, kite mestilah berusaha untuk menjadi yang terbaik terlebih dahulu, nilai kelemahan dan kekhilafan diri sendiri sebelum mengharapkan yang terbaik akan dtg pd kite. That's the real way of life. Sy suka catatan Dena Bahrin ni :

''Bila kah jodoh itu akan datang semua nya kerja yang maha Esa, Kita manusia cuma jangan berhenti berdoa dan percaya pada kuasa Allah.   Bagaimana Allah mampu ciptakan pelbagai perkara berlainan rupa,sifat & personaliti.begitu juga kebahagiaan. Jangan terlalu berfikir sesuatu di luar jangkaan,tapi jangan pernah putus asa pada Allah yang maha memberi kebahagiaan.''

InshaAllah yang baik tu sentiasa datang dari Allah s.w.t dan yang sebaliknya dtg dari diri kite sendiri. Hiasilah peribadi kite dengan syariatNya inshaAllah jika kita baik kerana Allah, Dia akan hantar org2 yang baik untuk kite ameeen..:D

*Sentiasa mendoakan yang terbaik. Thanks for reading this entry! Keep reading oke? Wassalam. :') *

Tak Suke Tak Pe.

Bismillahirrahmanirrahim.

As salam semua! Hye! Hari ni hari pertama sy masuk semester yang baru, semester akhir di tahun yang akhir. Wahh tak sabar nak habis belaja! InshaAllah akan lebih rajin belajar dan dapat result yang cemerlang once graduate nanti. InshaAllah ameen :')

Anyway, untuk entry kali ni, cume nak berpesan pesan je. Sy menulis belog ni bile saya rase nak menulis something tak kira la ape saje topiknye. Yang penting tak mengutuk dan memburukkan mane2 pihak pun. Sy  mohon maaf jika ada tulisan entri2 sy menyinggung hati mana2 pihak yang membaca setiap entri belog sy ni. Terima Kasih kerana melawat dan sudi bace even anda tak suke :)

Sy tak menghalang sesiapa pun untuk visit dan bace belog sy sebab ia mmg untuk dibaca hehe. Kalau tak suke, takpe. Sy tak kesah. Sy oke saje. Malah sy terima setiap komen, atau teguran yang diberikan. Terima Kasih ye. Ini bermakna ade yang masih nak bace belog sy yang tak seberapa ni. Apa yang ingin sy tegaskan kat sini, berdasarkan salah satu komen di ruang chat yang ade mempersoalkan mase sy menghabiskan dgn on9. Untuk saudari Puan Jannah kalau tak silap sy, sy on9 dan update belog mengikut kesesuaian dan kelapangan masa sy. Bukan sentiasa 24jam mengupdate belog. Since sy masih lg bergelar pelajar, byk lg masa sy untuk belajar, Puan, bukan hanya mengupdate belog. Tapi tak mengapa, sebarang teguran sy terima dengan hati yang terbuka. Sesungguhnya yang baik tu datang dari Allah s.w.t dan yang sebaliknya adalah dari kekhilafan sy sendiri  :) 

Terima Kasih semua. Teruskan membaca belog saya. Peace oke? Wassalam. :')

Cerita Raya.

Bismillahirrahmanirrahim.

As salam semua! Haa, as I promised before, I would like to share with you 1 cerita masa saya beraya kat kampung tercinta seminggu hari tu. Ready? Before tu, syukur Alhamdulillah, sy baru je habis exam untuk Intersesi tengahari tadi. Dua hari paper berturut-turut. Syukur dah habis semua, penat dah otak ni haaa. Takyah la cterla pasal paper tu ek. Buat hati merana je wakakaka. Ok, baik sy cter pasal raya je kan kan kan. 

As usual, raya pertama beraya kat rumah sendiri dulu, best sgt sebab adik beradik, sedara mara sy semua ade balik gather ramai2. Tapi abang Gee je takde sebab die beraya kat kg bini die. Tak aci betuiiii. Tiap2 tahun takde dengan kitorang :( Pagi tu mmg riuh sgt sbb memang sy dari keluarga yang besar, ramai anak2 teruna, dara, kecik2 semualah! Dari kecik sampai yang paling senior. Tetamu? Haa, ramaila jugak, kawan2 adik laki, pompuan, semua adalah yang dtg beraya. Memang happening gile. Tambah bising dengan kerenah budak kecik Azfar tu. Ya Allah, macam2 gelagat die. Org lain semua bangun pagi2 dah siap bagi duit raye die je yang baru bangun. Tp diela paling mendapat perhatian pagi tu sbb die comel dan sgt cerdik *tgk anak sedara sape hihihi* Sempat tuh! Hahaha.

Petang tu semua cam ade hala tuju masing2. Kakak abang semua balik beraya kg mertua masing2. Sy dan adik2 pun balik kg halaman ptg tu sbb mmg dah janji nak pegi beraya dengan diorang. Sy pendekkan cter ni eh. Kami pegi beraya kat Bachok. Rumah abang pada nenek sy. Kami biasakan diri panggil 'pokngoh' je. Takde yang special pun sbb tiap2 tahun mmg wajib nenek ajak pegi beraya rumah die. Depan rumah die, ade sorang makcik tua, tak taulah name die ape, lupe nak tanye. Tapi mula2 sy tgok die mmg luluh hati ni sbb sy dapat rasa kesunyian dlm diri die. Sy nampak die termenung sorang2 depan pintu rumah die, betul2 menghadap sy dan adik2, sepupu dan maksu yang dok bersembang kat luar rumah. Hati sy tersentuh tgok die. Mmg sy tahu die duduk sorang je kat rumah tu. Tetibe,die bangun cepat2 dtg dekat dgn kitorang. Lintas jalan berkaki ayam. 

Die dtg dekat sy dan pandang muka kitorang sambil senyum. Sy jemput die duduk sebelah sy tapi die taknak. Die cakap 'takpe'. Sy pelik gak nape la makcik ni pandang semacam je kat kitorang  lepas tu senyum. Sy dpt rase die sunyi sgt. Sy pun mula sembang dengan die, tanye mcm2. Yg plg sy kesian dan sgt terasa bile die cakap die duduk sorang2, takde anak, takde adik beradik. Semua sedara mara takde,ade yang meninggal. Tapi sy kagum dengan makcik tu, die tetap senyum walaupun sy dpt rase die kesunyian tanpa orang yang tersayang. Die ade cter yang hari2 die makan pun ikut suka je, kdg2 beli, kdg2 org bagi dan jarang sgt masak kat rumah. Die dpt duit pun hasil dari die jual makanan2 snek budak2 je. Ade jugak die jual barangan runcit tapi seingat sy gula je kot. Bayangkan macamne kalau die dah takde modal nak berniaga, apela die nak makan nanti? Sampai bile nak harapkan belas kasihan org lain kan? 

Mmg hati sy tersentuh tiap kali terpandang warga emas yang tinggal sorang2, takde sedara mara yang boleh jage diorang. Kdg2 terfikir, mane anak diorang? Ape salah diorang sampai ditinggalkan anak2? Ade yang sanggup hantar mak ayah diorang kat Pusat Kebajikan sebab tak mampu nak jaga. Sedangkan Ibu Ayah tu sanggup jaga kite dari kecik sampai besar dan masih mampu jaga kite even hanya kais pagi makan pagi kais petang makan petang. Ya Allah, memang ini sgt tidak adil bg diorang. Sy harap sgt anak2 sekarang pandai menilai dan menghargai jasa2 Mak Ayah yang byk berjasa pd kite tanpa kenal erti putus asa. Tak macam sekarang yang cepat sgt merungut kalau terpaksa jaga Mak Ayah kat kg, atau jaga diorang bile diorang sakit. Sy sentiasa berdoa dan berharap agar sy dan adik2 dijauhkan dari sikap yang tak mengenang budi macam tu.

Bile dah lame bersembang dgn makcik tu,die terus balik umah dan terus sambung termenung macam tadi jugak. Sedih sy tgk die. Dari situ sy timbul rasa menyesal dengan segala tingkah laku sy yang penah menyakitkan hati Ma dan Abah. Ya Allah, ampunkan dosa2ku pada kedua ibubapaku Ya Allah,bisik sy dalam  hati. Sy harap Allah akan sentiasa beri sy kesedaran dan jauhkan sy dari kesesatan. Sy tak nak jadi anak derhaka sepertimana korang jugakkan? Pandai2la kalian nilai ape yang baik dan buruk ye. Sy cume sekadar berkongsi apa yang sy rasa patut dikongsi dengan kalian. Selalu la berdoa untuk Mak Ayah kite walau segarang mana pun diorang pada kite, sayanglah diorang seperti syg kite pada nyawa kite sendiri. 

*SesungguhNya redha Allah itu terletak pada redha kedua IbuBapa kite. Wallahuaklam*'

Terima Kasih kerana membaca entri ni! 

Keep reading ye. Wassalam.:')

To Be Continue...

Bismillahirrahmanirrahim.

Assalam semua! Hye! Rinduuunye nak hapdet belog ni! Sebelum tu, belum terlambat lg utk sy bg pengumuman raya kan? Hehehe. Of course yes. Tp ucap je belum. Dgn ini, sy Solihah Nawawi ataupun Si Gadis Tabah ataupun Si Lesung Pipit menyusun semua jari yang ade untuk memohon maaf dan ampun jika selama saya berbelog ni penah menggunakan kata2 atau ayat2 yang kasar, yang tersentuh hati mana2 pihak, yang mana makan hati ke, tak suke belog sy ke, sy mintak maaf byk2 ye. Haa, zero zero tau :D Pasni kite bukak buku baru k? :) 

Byk sebenarnye sy nak share dgn anda2 semua, sepanjang saya beraya kat kg, mcm2 pengalaman sy dpt, maklumla byk sgt berjalan. Hari2 beraya kat rumah sedara mara, jauh2 pulak tu.Tapi sangat best dan meriah  sbb dpt gather ramai2, itu sebenarnya nikmat kite beraya kan? :) But am really sorry, for now, I have no enough time to story morry semua tu. Again, sy skrg tgh berjuang utk Intersession Final Exam. Esok dan lusa ade paper. So, ini je sempat sy hapdet ye. InshaAllah, sy akan hapdet cerita2 yg sy nak share dgn anda semua. Janji. Ditepati.Cewahhhh *jiwa merdeka* hihihihi. 

Mohon doa dari semua,  doakan agar segala urusan saya esok dan lusa dipermudahkan oleh Allah dan diterangkan hati dan diberikan petunjuk dalam exam nanti. Ameeen. :D

Last but not least, Selamat Pengantin Baru buat pengantin baru 31 Ogos 2012. I mentioned the brides's name in the previous entry. Semoga berkekalan ke akhir hayat. Ameeen.

Thanks for reading semua! Wassalam.:')

To be continue....